Parkta koşturan iki küçük adam

Neredeyse 1 yıl önce park maceralarımız ile ilgili birşeyler yazmıştım buraya. O zamanlar zamanın bu kadar hızlı geçeceğinden habersiz, "ne zaman biraz olsun rahatlayacağız" diye düşünüyordum. Ve bence tam anlamıyla işkenceydi dışarı çıkmak.

Şimdi 16 aylık iki küçük cüce sokakta ordan oraya koşturuyor. Parkta ayak basmakdık yer bırakmıyorlar. Kaydırakları üzerine tırmanıp ayağa kalkabilecekleri birşey sanıyorlar. Tahtravalli oturarak değil yanında ayakta dikilip elle oynanan bir alet :)

Çocuklarla iletişim kurmaya çalışıyorlar ve bu benim çok hoşuma gidiyor. Özellikle Atlas, her gördüğü çocuğa yavaş yavaş yaklaşıp, işaret parmağını uzatarak anlamsız birşeyler geveliyor :)Aras daha özgür ruh. Kendi kendine takılıyor. Daha muzur... Yerlerde ki çakıl taşları, kurumuş yapraklar favorileri. Kaşla göz arasında yerden alacak birşey mutlaka buluyor.

Diyeceğim o ki zaman geçtikçe herşey çok daha kolay oluyor. Sokakta gezmek, parklarda koşturmak, restorantlarda yemek yemeğe çalışmak... Hepsi bir düzene giriyor.